Kararsız olmak, karar verme yeteneğinden yoksun olmak, arkasında kendine iyi seçimler yapabileceğine inanmamak yatar. Bu nedenle, ne yaparsan yap başkalarına sormayı sever, başkalarının sana doğru olanı söylemesini beklersin. Zor da olsa bir karar verdin mi, o da kararlı değil, biri çıkıp bunun doğru olmadığını söylediğinde yine tereddüt etmeye başlarsın, onun dedikleri de doğru, onun dedikleri de doğru. Öncelikle kaynağını söyleyelim, genellikle iki yönü vardır: Birincisi, çocukken asla karar verme fırsatın olmamıştır; mesela ebeveynlerin sana sorar, sen A dersin, sonunda ebeveynlerin yine B der, sen ne söyleyebilirsin? Ebeveynlerin 'sen hiçbir şey bilmiyorsun, biz yapalım' der. Böyle gidince, karar vermeyi hiç yapmamış olursun ve karar vermenin sonuçlarını bilmezsin. Üstelik ebeveynlerin korkutması da var; bu konuda hiçbir şey bilmiyorsun, yanlış yaparsan sonuç çok kötü olabilir, bu yüzden karar vermekten korkuyorsun, her zaman sonuçların ciddi olacağını hissediyorsun, daha da cesaret edemiyorsun. İkincisi, her seferinde eleştirilirsin veya reddedilirsin; mesela A'yı seçtin, sonunda derler ki, 'A'yı seçtiğin için sonuç bu kadar kötü, baştan bizim dediğimizi dinleseydin, B'yi seçseydin daha iyi olurdu.' Bölümünü seçtin, sürekli söyleniyorlar; bak, işin ne kadar kötü, hiçbir geleceği yok, baştan bizim dediğimizi dinleseydin, şimdi ne kadar iyi olurdu. Böyle olunca, karar versen bile, kendini inkar edersin. Üçüncüsü, güçlü bir stres ve korku. Bir zamanlar bir karar gerçekten büyük bir soruna neden oldu ya da ebeveynlerinin korkutması çok ciddi oldu; mesela 'eğer böyle yaparsan, ölürüz' gibi. Böyle olunca, karar vermen her zaman büyük felaket hayalleriyle birlikte gelir ve yükün daha da ağırlaşır. İşte böylece, zihnin karar vermekten korkar hale gelir, karar verirsen de kesinlikle yanlış olur, yine başkalarını dinlemek en iyisi. Peki ne yapmalıyız? Tek cümleyle, çünkü sürekli karar verme yeteneğinden mahrum bırakıldın, bu alanda hala bir çocuk olduğunu kabul et. Eğer çocuksan, sıfırdan öğrenmelisin. Kendine de de ki, 'artık kendi büyümeme yardımcı olacağım, küçük şeylerden başlayarak daha fazla karar vereceğim, eğer yanlış yaparsam veya kötü yaparsam kendimi suçlamayacağım, çünkü bu kaçınılmaz bir süreçtir, aniden bir gün karakterimin tamamen değişmesini bekleme, çocuktan yetişkine dönüşmek.' #ETH创历史新高##鲍威尔鸽派发言##Gate Alpha空投FST#
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Kararsız olmak, karar verme yeteneğinden yoksun olmak, arkasında kendine iyi seçimler yapabileceğine inanmamak yatar. Bu nedenle, ne yaparsan yap başkalarına sormayı sever, başkalarının sana doğru olanı söylemesini beklersin. Zor da olsa bir karar verdin mi, o da kararlı değil, biri çıkıp bunun doğru olmadığını söylediğinde yine tereddüt etmeye başlarsın, onun dedikleri de doğru, onun dedikleri de doğru. Öncelikle kaynağını söyleyelim, genellikle iki yönü vardır: Birincisi, çocukken asla karar verme fırsatın olmamıştır; mesela ebeveynlerin sana sorar, sen A dersin, sonunda ebeveynlerin yine B der, sen ne söyleyebilirsin? Ebeveynlerin 'sen hiçbir şey bilmiyorsun, biz yapalım' der. Böyle gidince, karar vermeyi hiç yapmamış olursun ve karar vermenin sonuçlarını bilmezsin. Üstelik ebeveynlerin korkutması da var; bu konuda hiçbir şey bilmiyorsun, yanlış yaparsan sonuç çok kötü olabilir, bu yüzden karar vermekten korkuyorsun, her zaman sonuçların ciddi olacağını hissediyorsun, daha da cesaret edemiyorsun. İkincisi, her seferinde eleştirilirsin veya reddedilirsin; mesela A'yı seçtin, sonunda derler ki, 'A'yı seçtiğin için sonuç bu kadar kötü, baştan bizim dediğimizi dinleseydin, B'yi seçseydin daha iyi olurdu.' Bölümünü seçtin, sürekli söyleniyorlar; bak, işin ne kadar kötü, hiçbir geleceği yok, baştan bizim dediğimizi dinleseydin, şimdi ne kadar iyi olurdu. Böyle olunca, karar versen bile, kendini inkar edersin. Üçüncüsü, güçlü bir stres ve korku. Bir zamanlar bir karar gerçekten büyük bir soruna neden oldu ya da ebeveynlerinin korkutması çok ciddi oldu; mesela 'eğer böyle yaparsan, ölürüz' gibi. Böyle olunca, karar vermen her zaman büyük felaket hayalleriyle birlikte gelir ve yükün daha da ağırlaşır. İşte böylece, zihnin karar vermekten korkar hale gelir, karar verirsen de kesinlikle yanlış olur, yine başkalarını dinlemek en iyisi. Peki ne yapmalıyız? Tek cümleyle, çünkü sürekli karar verme yeteneğinden mahrum bırakıldın, bu alanda hala bir çocuk olduğunu kabul et. Eğer çocuksan, sıfırdan öğrenmelisin. Kendine de de ki, 'artık kendi büyümeme yardımcı olacağım, küçük şeylerden başlayarak daha fazla karar vereceğim, eğer yanlış yaparsam veya kötü yaparsam kendimi suçlamayacağım, çünkü bu kaçınılmaz bir süreçtir, aniden bir gün karakterimin tamamen değişmesini bekleme, çocuktan yetişkine dönüşmek.' #ETH创历史新高# #鲍威尔鸽派发言# #Gate Alpha空投FST#